Hebrajsko-aramejskie pochodzenie Nowego Testamentu
Poniżej znajdują się dowody, które wyraźnie wskazują na to, że Nowy Testament był pierwotnie napisany w języku hebrajskim/aramejskim, a nie greckim. Samo chrześcijaństwo jest skażone greckim myśleniem, zhellenizowanymi wyznaniami wiary i niebiblijnymi praktykami wywodzącymi się z grecko-rzymskich infuzji poprzez przetłumaczony na język grecki Nowy Testament. Nauka coraz bardziej potwierdza (musi przyznać) argumenty za hebrajskim/aramejskim oryginałem Nowego Testamentu.
W tym krótkim studium zamieszczamy niektóre z ich dokumentacji. Badając wszystkie dowody, dochodzimy do wniosku, że Nowy Testament został natchniony w języku hebrajskim i aramejskim, a następnie przetłumaczony na język grecki. Świadectwo na to jest obszerne i logiczne. Wystarczy wziąć pod uwagę, że pisarze sami byli Hebrajczykami. Na końcu tego artykułu znajduje się lista uczonych i ich pism popierających oryginalny hebrajski/aramejski Nowy Testament. Lista ta nie jest bynajmniej wyczerpująca. Inni oświeceni eksperci doszli do tego samego wniosku, że Nowy Testament był pierwotnie zbiorem hebrajskich/aramejskich dzieł. Hebrajscy autorzy Pisma Świętego byli prowadzeni przez Ducha Świętego do pisania w ich ojczystym języku hebrajskim/aramejskim, tak jak Paweł usłyszał przesłanie z wysokości w języku hebrajskim, Dz 26:14.
Nowy Testament oparty na Tanaku (Stary Testament)
Dociekliwy student Pisma Świętego szybko zauważa, że Nowy Testament jest niezaprzeczalnie hebrajski/aramejski w gramatyce, idiomie i myśleniu. To otwiera zupełnie nowe zrozumienie istoty prawdy dla wierzącego w Nowy Testament. Jeśli Nowy Testament jest zakorzeniony w języku hebrajskim/aramejskim, to jego nauki również wywodzą się z kultury hebrajskiej i są osadzone w hebrajskim – a nie greckim – spojrzeniu na prawdę. Tym, którzy sprzeciwiają się tej PRAWDZIE, należy zadać pytanie: czy argumentacja za greckim Nowym Testamentem przybliża nas do prawdy, czy też oddala nas od niej, wiedząc, że Stary Testament jest dziełem na wskroś hebrajskim? Czy Nowy Testament jest całkowitym zastąpieniem nauk ze Starego Testamentu, z zupełnie nową prawdą przyprawioną hellenistyczną (grecką) myślą, praktyką i zrozumieniem? Nie według apostoła Pawła. Napisał on, że Nowy Testament jest zbudowany na fundamencie proroków Stary Testament, a także apostołów (Ef 2:20). Jahusza ha Mashiach (Mesjasz) dał dyrektywę, aby “badać Pisma”, Jana 5:39. Jedynymi “pismami” istniejącymi w tamtym czasie były te ze Starego Testamentu. Pisma Nowego Testamentu nie były jeszcze ukończone i/lub skompilowane. W swojej przypowieści o Łazarzu, Jahusza ha Mashiach (Mesjasz) ponownie poradził niewiedzącym, aby słuchali “Mojżesza i proroków”, czyli Stary Testament, Łuk. 16:29. To te same Pisma ze Starego Testamentu, które “szlachetni Berejczycy” wykorzystali do ustalenia prawdy w Dz 17:11, i te same, o których Paweł powiedział Tymoteuszowi, że uczynią człowieka doskonałym, 2 Tm 3:16-17.
Oprócz tego, że podchodzimy do prawdy z właściwego fundamentu biblijnego, jest jeszcze jeden ważny powód, dla którego warto uporać się z oryginalnym językiem Nowego Testamentu. Jednym z argumentów wysuwanych przeciwko prawdziwości wyodrębnionych (świętych) Imion jest to, że Imiona te w greckim tekście Nowego Testamentu występują jako “Bóg” (Theos) i “Jahusza”. Logika mówi, że jeśli takie tytuły i imiona są w “oryginalnych” tekstach, to kim jesteśmy, żeby zmieniać je na coś innego? Problem polega jednak na tym, że tych imion nie było w “oryginalnych tekstach”! Pomijając błędne założenie tego argumentu (“Bóg” to nie jest to samo słowo co grecki Theos; a “Jahusza” jest tylko częściowo greckim terminem), musimy zapytać, czy uprawnione jest zmienianie czyjegoś imienia tylko dlatego, że pisze się o nim w jakimś innym języku? Imiona są transliterowane, a nie tłumaczone. Imiona nie zmieniają wymowy. Czy gdyby książka o prezydencie Stanów Zjednoczonych została napisana w języku rosyjskim lub przetłumaczona na ten język, autor lub tłumacze szukaliby rosyjskiego odpowiednika imienia prezydenta USA? Oczywiście, że nie. Jego imię nadal byłoby wyświetlane jako jego amerykańskie imię. W ten sam sposób Imię Ojca i Syna jest takie samo w każdym języku. Dlatego musimy wzywać ich przez Ich Imię objawione w języku hebrajskim. Nie ma rosyjskiego odpowiednika imienia “Abraham Lincoln”, tak jak nie ma greckiego lub angielskiego odpowiednika hebrajskiego “JAHUAH” i “JAHUSZA ha Mashiach”. “Bóg”, “Pan” i “Jahusza” nie są ekwiwalentami, są ZASTĘPSTWAMI.
Hebrajskie/Aramejskie słowa nie na miejscu?
Osobliwa rozbieżność w Nowym Testamencie jest następująca: jeśli Nowy Testament był pierwotnie skomponowany w języku greckim, dlaczego zawiera wiele nieprzetłumaczonych hebrajskich/aramejskich słów? Dlaczego pisarze zadali sobie tyle trudu, aby zachować hebrajskie/aramejskie terminy w swoich greckich pismach? Jedynym słusznym wyjaśnieniem jest to, że język grecki nie miał odpowiedników dla tych unikalnych hebrajskich/aramejskich terminów wziętych z oryginalnego hebrajskiego/aramejskiego tekstu i przetłumaczonych na język grecki.
Te hebrajskie/aramejskie pozostałości świadczą o hebrajskim/aramejskim oryginale – i greckim (i angielskim/polskim) tłumaczeniu, które przeniosło je w niezmienionej formie z hebrajskiego/aramejskiego. Następujące hebrajskie/aramejskie słowa są zawarte w Nowym Testamencie Króla Jakuba (na przykład), wzięte z greckiego tłumaczenia (niektóre są aramejskie). Abba (“najdroższy ojciec”); Mesjasz (“Pomazaniec”); Rabbi (“mój nauczyciel”); Hosanna (“Ratuj! Prosimy”); Amen (sugeruje zaufanie, wierność, zgodę); talitha cumi (“dziewczynko wstań”); ephatha (“bądź otwarta”); corban (“poświęcony dar”); szabat (“odpoczynek”, “powstrzymanie się” od wysiłku); satan (“przeciwnik”); mamona (“bogactwo”); raca (“pluć komuś w twarz”); Cummin (ziele); Maranatha (“Mistrzu, proszę Cię, obal”); Pesach (“przejście ponad”); Emmanuel (tytuł oznaczający “Bóg z nami”); Eli lama Sabachthani (“mój Boże, dlaczego mnie opuściłeś? “)
Jeszcze bardziej przekonujący dowód na to, że Nowy Testament został pierwotnie skomponowany w języku hebrajskim/aramejskim, znajduje się w wyraźnym hebrajsko-aramejskim porządku słów zachowanym w Nowym Testamencie. Wiele zdań zawiera odwrócenie czasownik-rzeczownik wspólne dla hebrajskiego i języków semickich. Uczeni już dawno zauważyli, że gramatyka Nowego Testamentu nie jest dobrą greką, ale odzwierciedla doskonałą gramatykę hebrajsko-aramejską. Ponadto, wiele hebrajskich/aramejskich idiomów i wyrażeń jest rozsianych po całym Nowym Testamencie. Gdyby oryginał był skomponowany w języku greckim, te powiedzenia zostałyby ujęte w grecką formę i wyrażenia. Na przykład, co miał na myśli YAHUAH ha Mashiach (Mesjasz) i inni przez stwierdzenia, które nie mają sensu w języku greckim (lub angielskim), ale są potężne w języku hebrajskim? Takie wyrażenia obejmują: “Jeśli oko twoje jest złe” (Mat. 6:23); “niech umarli grzebią umarłych” (Mat. 8:22); “Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?” (Łuk 23:31), i “węgle ogniste ztrącisz na jego głowie” (Paweł w Rz. 12:20). Liczne przykłady semickiej poezji i odwróconych paragrafów (chiasmus) są absolutymi wskazówkami dla oryginalnego hebrajskiego/aramejskiego tych ksiąg.
Język hebrajski/aramejski wyróżnia się również barwnymi opisami prostych, pospolitych czynności. Na przykład, piękne wyrażenie w klasycznym hebrajskim/aramejskim znajduje się w Łuk 16:23: “…podniósł oczy…i zobaczył…”. Do innych powiedzeń swoistych dla języka hebrajskiego i występujących w Ewangelikach należą: “Ułóżcie te powiedzenia w latach waszych”, “Odrzućcie imię wasze jako złe”, “Nastawił oblicze swoje, aby iść” i “Wygląd jego oblicza był zmieniony”. Całe zdania lub akapity w Nowym Testamencie można przetłumaczyć słowo w słowo z powrotem na język hebrajski/aramejski. Łuk 10:5-6 jest tylko jednym z przykładów: “A do jakiegokolwiek domu wejdziecie, najpierw powiedzcie: Pokój temu domowi. A jeśli będzie tam syn pokoju, spocznie na nim pokój wasz: jeśli nie, zwróci się znowu do was.” Ten fragment jest syntezą żywych idiomów hebrajsko-aramejskich nieznanych w grece.
Greka niepopularna w Izraelu
Wielu językoznawców i historyków poświadcza obecnie, że księgi Mateusza, Dziejów Apostolskich, Hebrajczyków i Księga Objawienia zostały skomponowane w języku hebrajskim (patrz lista tych uczonych zawarta w niniejszym dokumencie). Reszta Nowego Testamentu została napisana w języku aramejskim. Wcześni “ojcowie kościoła” potwierdzają, że Księga Mateusza została pierwotnie napisana po hebrajsku (zob. Euzebiusz “Historia kościelna” 3:39; Ireneusz “Przeciw herezjom” 3:1; Epifaniusz “Panarion” 20:9:4; Jerome “Żywoty znakomitych ludzi” 3 i De Vir. 3:36).
Język hebrajski był w I wieku językiem Judei i Galilei. Jego siostrzany język, aramejski, pozostawał językiem drugorzędnym i językiem handlu. Żydzi na tym terenie nie posługiwali się językiem greckim. Ich wstręt do Greków i języka greckiego wywodzi się z faktu, że Machabeusze właśnie pokonali Greków i wypędzili ich wraz z ich pogańskim plugastwem ze Świątyni i Palestyny. Wybitny historyk, kapłan i uczony Józef Flawiusz (prawdziwe imię Jahsef ben Matityahu) z pierwszego wieku przyznał, że nie znał płynnie języka greckiego i że Żydzi nie pochwalali żadnego Żyda, który go znał. Józef stwierdza: “Zadałem sobie również wiele trudu, aby zdobyć naukę Greków i zrozumieć elementy języka greckiego, chociaż tak długo przyzwyczajałem się do mówienia w naszym własnym języku, że nie mogę wymówić greki z wystarczającą dokładnością: ponieważ nasz naród nie zachęca tych, którzy uczą się języków wielu narodów” (Antiquities, 20:11:2). Jeśli ten znakomity uczony nie był w stanie wymówić greki wystarczająco dokładnie, to jak niewykształceni uczniowie mogli napisać swoje księgi po grecku? Z tego co się dowiedzieliśmy, dlaczego mieliby nawet chcieć to zrobić? Nie zrobili tego. Napisali te Księgi w języku hebrajskim lub aramejskim, które były językami, którymi się posługiwali.
Hebrajczyk piszący do Hebrajczyków
Powszechnie uważa się, że Paweł był hellenistycznym Żydem z Tarsu, który pisał swoje listy do greckojęzycznych zgromadzeń w Azji Mniejszej, Rzymie i Grecji. Paweł był przede wszystkim faryzeuszem – sektą żydów sprzeciwiającą się hellenizacji (greckiemu sposobowi życia). Był z plemienia Beniamina i “Hebrajczykiem z Hebrajczyków”, Filipian 3:5. Notatka w NIV Study Bible mówi, że wyrażenie “Hebrajczyk z Hebrajczyków” oznacza “w języku, postawach i stylu życia”. Paweł kształcił się u stóp Gamaliela, wielkiego doktora prawa hebrajskiego, Dz 22:3. Choć urodził się w Tarsie (mieście mówiącym głównie po aramejsku), Paweł dorastał w Jerozolimie, centrum judaizmu faryzejskiego, Dz 22:3. Listy, które pisał Szaul (sn- Paweł) były skierowane do różnych zgromadzeń dyspersyjnych. Każde zgromadzenie składało się z grupy jądrowej złożonej z Żydów i uzupełniających ją zbiorów pogan (przeczytaj o zgromadzeniu w Tesalonii, Dz 17:1-4, a także w Koryncie, 1 Kor 10:1-2). Nawróceni Żydzi w tych zgromadzeniach mieli otrzymywać listy Pawła, a następnie nauczać pogan wśród nich. To nie poganie nawracali Żydów na wiarę grecko-rzymską z greckim Zbawicielem i doktrynami kultu misteryjnego! Zazwyczaj Paweł udawał się najpierw do synagogi, gdy podróżował, by skontaktować się z tymi i innymi zgromadzeniami (Dz 13:14; 14:1; 17:1; 17:10, 18:4, 19:8). Językiem drugiej Świątyni i synagog w tym czasie był hebrajski i aramejski, a nie grecki. Jego listy po hebrajsku do tych Żydów i pogan z różnych zgromadzeń odzwierciedlałyby jego misję zaniesienia Dobrej Nowiny “najpierw do Żydów, a potem do Greków” – Rz 1:16. Jako przykład, Paweł w sposób szczególny zwrócił się do Żydów zgromadzenia korynckiego: “Ponadto, bracia, nie chciałbym, abyście byli nieświadomi, jak to wszyscy nasi ojcowie byli pod obłokiem i wszyscy przeszli przez morze; i wszyscy byli ochrzczeni u Mojżesza w obłoku i w morzu” (1 Kor. 10:1-2).
Prawda z greki czy z hebrajskiego?
Zrozumienie podstawowej prawdy to wiedza o tym, że Jahuah wybrał lud Yahudim (tzn- Hebrajczyków/Żydów), z którym zawarł Przymierze i przez którego przyniósł prawdę. Jak bardzo poganinem powinien być Prawdziwy Czciciel, który kąpie się w Pismach przekazanych najpierw patriarchom Hebrajczykom, prorokom Hebrajskim i apostołom Hebrajczykom, a przeżywanych przez Zbawiciela z ludzkiego rodu króla Dawida? Paweł nie był mistrzem spraw pogan.
Był mistrzem Hebrajskiego Mesjasza i Pism podanych w hebrajskim Starym Testamencie. Te Pisma Starego Testamentu były tym, czego nauczał swoich uczniów. Zauważ: “To jednak przed tobą wyznaję, że według onej drogi, którą oni powiadają być heretyctwem, tak służę ojczystemu Bogu, wierząc wszystkiemu, cokolwiek napisano w prawie i u proroków,” (Dz 24:14).
“Prawo i prorocy” odnosi się do Tanak (tzn Pismo Święte Starego Testamentu). Jaka kultura, światopogląd i mentalność powinny dominować dziś wśród Prawdziwych Czcicieli? Dziedzictwo grecko-pogańskie? Czy też prawo pierworództwa tych, którzy zostali zaszczepieni w obiecanym Yahshraelu (tzn Izraelu), ustanowionym przez samego Ojca Niebieskiego JAHUAH? Paweł napisał do zgromadzenia w Rzymie: “Którzy są Izraelitami; do których należy przybranie i szacunek (lub chwała), i przymierza, i nadanie prawa, i służba Bogu, i obietnice?” (Rzymian 9:4). Gdyby chrześcijaństwo było szczere wobec siebie, otwarcie przyznałoby, że czerpie swoją wiarę od Yahudim (Hebrajczyków), a nie z grecko-rzymskich Pism. Że jego zbawienie pochodzi od Zbawiciela, który przyszedł jako Hebrajczyk, nie po to, by ustanowić nową religię, ale by budować na tym, co było wcześniej. Jahusza ha Mashiach (Mesjasz) i Pisma są Hebrajskie. Gdyby ta jedna kluczowa prawda była nauczana dzisiaj, prawdziwe zrozumienie Pisma Świętego wybuchłoby wszędzie, a Pismo Święte zostałoby wreszcie prawdziwie objawione.
Uczeni, którzy popierają hebrajski oryginał Nowego Testamentu
Poniżej znajduje się lista niektórych autorytetów językowych i biblijnych, które utrzymują lub wspierają wiarę w hebrajskie/aramejskie pochodzenie Nowego Testamentu:
● Matthew Black, An Aramaic Approach to the Gospels and Acts, wydanie trzecie, całość. ● D. Bivin i R. B. Blizzard, Understanding the Difficult Words of Jesus, całość. ● E. W. Bullinger, The Companion Scriptures, dodatek 95. ● Dr F. C. Burkitt, The Earliest Sources for the Life of Jesus, s. 25, 29. ● Prof. C. F. Burney, The Aramaic Origin of the Fourth Gospel, całość. ● Epifaniusz, Panarion 29:9:4 o Mateuszu. ● Euzebiusz, Historia kościelna, III 24:6 i 39:18; V8:2; VI 25:4. ● Edward Gibbon, Historia chrześcijaństwa, dwa przypisy na s. 185. ● Dr Frederick C. Grant, Roman Hellenism and the New Testament, s. 14. ● Dr George Howard, The Tetragram and the New Testament w Journal of Biblical Literature, t. 96/1 (1977), 63-83. Także, Hebrajska Ewangelia Mateusza, całość. ● Dr George Lamsa, The Holy Scriptures from Ancient Eastern Manuscripts, Introduction, pp. IX-XII. ● Dr Alfred F. Loisy, The Birth of the Christian Religion and The Origin of the New Testament, s. 66, 68. ● Dr Isaac Rabinowitz, Ephata…w Journal of Semitic Studies vol. XVI (1971), s. 151-156. ● Ernest Renan, The Life of Jesus, s. 90, 92. ● Hugh J. Schonfield, An Old Hebrew Text of St. Matthew’s Gospel, (1927) s. 7. ● Dr Albert Schweitzer, The Quest of the Historical Jesus, s. 275. ● R. B. Y. Scott, The Original Language of the Apocalypse, całość. ● Prof. Charles C. Torrey, Documents of the Primitive Church, całość. Także, Our Translated Gospels, całość. ● Dr James Scott Trimm, The semitic Origin of the New Testament, całość. ● Max Wiolcox, The Semitism of Acts (1965), całość. ● F. Zimmerman, The Aramaic Origin of the Four Gospels, całość.
Artykuł oryginalnie z: https://www.promotethetruth.com/hebrew-aramaic-origins-of-the-new-testament
Tłumaczenie na PL: Kościół Ducha Świętego
