Po pierwsze, pomyślmy logicznie.

Czy kiedykolwiek miało dla ciebie sens to, że dzień zaczyna się o północy, jak to ma miejsce w rzymskim kalendarzu gregoriańskim?

Czy kiedykolwiek miało dla ciebie sens to, że dzień zaczyna się, gdy słońce zachodzi, jak głoszą Żydzi?

Uwaga: Biblijny dzień zaczyna się o świcie, co ma sens. Dzień i noc to dwa różne byty. Dzień zaczyna się o świcie, a kończy o zmierzchu, nie od wieczora do wieczora.

“I uczynił Yahuah dwa wielkie światła: światło większe, aby rządziło dniem, i światło mniejsze, aby rządziło nocą; uczynił też gwiazdy”. Rdz 1,16

Opis stworzenia podaje kolejność dnia: najpierw dzień, potem wieczór.

Opis stworzenia z Księgi Rodzaju mówi nam, że dzień zaczyna się, gdy słońce rządzi na niebie, o świcie.

“Na początku Yahuah stworzył niebo i ziemię. A ziemia była bez formy i pusta, i ciemność była na obliczu głębin. I Duch Yahuah poruszał się po powierzchni wód. I rzekł Yahuah: Niech się stanie światłość; i stała się światłość. I widział Yahuah światło, że jest dobre, i Yahuah oddzielił światło od ciemności. I Yahuah nazwał światłość Dniem, a ciemność nazwał Nocą. A wieczór i poranek były pierwszym dniem” (Rdz 1,1-5).

W tygodniu stworzenia pierwszą rzeczą, jaką Yahuah stworzył, było “światło”. Kiedy stworzył “światło”, oddzielił je od ciemności (tzn. oddzielił je od “nocy”) i nazwał je “dniem”.

Poprzez Swoje Słowo Yahuah mówi nam, że “światło” to “dzień” (a “ciemność” to “noc”). W Rdz 1,5 powiedziano nam dalej, że “wieczór i poranek” były pierwszym “dniem”. Dlatego zarówno “wieczór, jak i poranek” muszą być częścią “dnia”, a nie “nocy”. Musimy pamiętać, że Yahuah nazwał światło “dniem”, a ciemność “nocą”.

Pismo Święte mówi nam, że “wieczór H6153 i poranek były pierwszym dniem”. Pismo Święte nie mówi, że “noc H3915 i poranek” stanowią dzień, ale że “wieczór H6153 i poranek” stanowią dzień.

Księga Rodzaju 1,5 mówi nam, że “wieczór i poranek” tworzą dzień. Musimy zrozumieć, że słowo “wieczór H6153” nie odnosi się do “nocy H3915”, ale w rzeczywistości odnosi się do okresu popołudniowego między południem a zachodem słońca.

Ludzie dyskutują o wersetach, w których jest mowa o “od wieczora do wieczora”, ale tak naprawdę oznacza to coś zupełnie przeciwnego niż to, czego uczono ludzi.

“Yahuah przemówił do Mojżesza tymi słowy: Natomiast dziesiąty dzień tego siódmego miesiąca będzie Dniem Pojednania. Zwołacie święte zgromadzenie, ukorzycie się i złożycie wdzięczny dar Yahuah. W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, gdyż jest to Dzień Pojednania, aby dokonać za was przebłagania przed Yahuah, waszym Bogiem. Co więcej, kto nie ukorzy się w tym właśnie dniu, zostanie usunięty ze swojego ludu. Każdego, kto by w tym dniu wykonywał jakąkolwiek pracę, wytępię spośród jego ludu. Nie będziecie wykonywali żadnej pracy — jest to wieczysta ustawa dla waszych pokoleń we wszystkich waszych siedzibach. Będzie to dla was szabat całkowitego odpoczynku, w tym dniu ukorzycie swe dusze. Rozpoczniecie w dziewiątym dniu tego miesiąca wieczorem i będziecie obchodzić swój szabat od wieczora do wieczora.”
Zamiast sugerować, że cały dzień zaczyna się i kończy wieczorem, werset ten mówi, że “szabat” (czyli święto, Dzień Pojednania obchodzony jest od końca wieczoru, czyli od świtu rano, do końca dnia, czyli do zmierzchu.

W Księdze Kapłańskiej jest mowa o rozpoczęciu obchodzenia Święta Pojednania w wieczór poprzedzający dziesiąty dzień, czyli dziewiątego.

Mówi nam, że jest to 9 dzień, a nie 10 dzień. Nie mówi, że dziesiąty dzień zaczyna się 9 dnia kalendarza gregoriańskiego.

Chodzi po prostu o to, aby ludzie przygotowali swoje serca na Dzień Pojednania, rozpoczynając je wieczorem 9 dnia i kontynuując je aż do końca dnia 10 dnia, do wieczora.

Wyjątkowe polecenie dotyczące Dnia Pojednania nie odnosi się do każdego dnia, bo gdyby tak było, to po co by je ogłaszano?

Pismo Święte potwierdza, że biblijny dzień zaczyna się wraz z nastaniem światła/świtu.

Można spojrzeć na zapis ukrzyżowania Mesjasza, aby zobaczyć, kiedy zaczyna się dzień, ponieważ ogłoszono trzecią, szóstą i dziewiątą godzinę dnia.

“I była trzecia godzina, i przybili Go do pala”. Mk 15, 25

“A gdy nadeszła godzina szósta, nastały ciemności nad całą ziemią aż do godziny dziewiątej”. Mk 15:33

“A o dziewiątej godzinie Yahusza zawołał donośnym głosem, mówiąc: “Ěli, Ěli, lamah sheḇaqtani?”, co się tłumaczy: “Mój Ěl, mój Ěl, dlaczego mnie opuściłeś?”. I Yahusza zawołał donośnym głosem, i odetchnął ostatni raz”. Mk 15:34, 37

Mk 15:42-43 unieważnia tezę, że dzień zaczyna się o zachodzie słońca, gdyż ciało Mesjasza zabrali PO tym, jak zaczął się wieczór. Jeśli szabat zaczynałby się o zachodzie słońca, wtedy oni pracowaliby w szabat. Tekst jednak mówi, że był to jeszcze dzień przygotowania (14-go, Pascha) do szabatu przaśnego chleba (15-go).

“A gdy nadszedł wieczór, ponieważ był to dzień przygotowania, to znaczy dzień przed szabatem, przyszedł Józef z Arymatei, czcigodny radca, który również oczekiwał królestwa Bożego, i wszedł śmiało do Piłata, i zażądał ciała Jahusza.”

“A gdy wróciły, przygotowały wonności i olejki. Lecz w szabat odpoczywały zgodnie z przykazaniem.
Pierwszego dnia tygodnia wczesnym rankiem przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały, a z nimi i inne kobiety.”
Łukasza 23:56 – 24:1
“A gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, aby pójść i namaścić go.
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy wzeszło słońce, przyszły do grobu.” Marka 16:1-12

Wynika również z tego wersetu, to, że Kobiety chcąc namaścić ciało Yahusha jak najprędzej, nie mogąc zrobić tego w Szabat, zrobiły to wczesnym rankiem, czyli już 1-go dnia, co prosto pokazuje nam że dzień 1-szy zaczął się rano, a nie wieczorem po Szabacie dnia 7-go.

Jana 20:19 mówi nam, że Mesjasz ukazał się uczniom wieczorem pierwszego dnia tygodnia.

“Gdy więc był wieczór owego dnia, pierwszego dnia tygodnia, i gdy drzwi były zamknięte tam, gdzie się zgromadzili nauczani, z obawy przed Yehuḏim, יהושע Yahusza przyszedł i stanął pośród nich, i rzekł do nich: “Pokój wam”.”

Po raz kolejny jest wieczór, który wciąż należy do owego dnia, a nie ustanawia nowego dnia w tym przykładzie.

Jeden z przykładów odnosi się do ofiar, które Izraelici byli zobowiązani składać na co dzień:

“A oto, co ofiarujesz na ołtarzu: dwa jagnięta z pierwszego roku, dzień po dniu bez przerwy. Jedno H259 [H259 = PIERWSZE] jagnię ofiarować będziesz rano H1242 [H1242 = świt], a drugie H8145 [H8145 = DRUGIE] jagnię ofiarować będziesz wieczorem H6153 [lub pod wieczór]” (Wj 29,38-39).

Wersety te mówią nam, że Izraelici mieli codziennie ofiarować dwa baranki: werset 39 mówi nam, że pierwszy baranek miał być ofiarowany rano, a drugi wieczorem H6153! Oznaczałoby to, że wieczór H6153 musi odnosić się do czasu przed zachodem słońca, jeśli obie ofiary były składane tego samego dnia – a tak było!

Rdz 24,11: “I kazał swoim wielbłądom uklęknąć za miastem przy studni wody w porze wieczornej H6153 , w porze, w której kobiety wychodzą, aby zaczerpnąć wody”.

Tutaj mamy powiedziane, że wielbłądy uklękły wieczorem przy studni wody H6153. Powiedziano nam również, że kobiety wychodziły po wodę “wieczorem H6153”. Oczywiste jest, że kobiety nie wychodziły po wodę po zachodzie słońca, ani w ciemnościach nocy!

Yahuah oddzielił światło od ciemności, światło nazwał “dniem”. Ciemność nazwał “nocą”, a poranek i wieczór są “dniem” (Rdz 1,5). Powinniśmy po prostu wierzyć Yahuah na słowo: jeśli mówi nam, że “poranek i wieczór” są częścią “dnia”, to najwyraźniej “poranek i wieczór” muszą być częścią 12 godzin światła (Rdz 1,1-5)!

Argument, że skoro “wieczór” jest wspomniany przed “porankiem” kilka razy w Rdz 1 (np. w wersetach 5, 8, 13, 19, 23), to musi to oznaczać, że “wieczór” jest przed “porankiem”. Ale tak oczywiście nie jest, skoro w wielu wersetach słowo “rano” występuje przed słowem “wieczór”: “…lud stał przy Mojżeszu od rana do wieczora” (Wj 18,13). “…Filistyn zbliżał się rano i wieczorem i prezentował się przez czterdzieści dni” (1 Sam. 17:16) i wiele innych …..

Yahuah dał pewne konkretne instrukcje dotyczące codziennych ofiar. Jeśli przyjrzymy się bliżej tym instrukcjom, zauważymy, że są w nich dowody na to, że dzień zaczyna się o wschodzie, a nie o zachodzie słońca!

Kpł 7,15: “A mięso z ofiary pojednawczej na dziękczynienie będzie spożywane tego samego dnia, kiedy będzie ofiarowane; nie zostawią z niego nic do rana H1242″.

Zastanówmy się: Jeśli następny poranek H1242 byłby tym samym dniem, w którym składano ofiary, to dlaczego żadna z ofiar nie mogła być pozostawiona do poranka H1242?

Pisma te (np. Kpł 7,15) sugerują, że poranek H1242 oznacza początek nowego dnia. Co ciekawe, słowo “poranek H1242″ jest tłumaczone z hebrajskiego słowa “boqer” (Stronga 1242) i może być oddane jako “jutrzenka”!

Wj 32:5-6 “A gdy Aaron to zobaczył, zbudował przed nim ołtarz, a Aaron ogłosił i powiedział: Jutro jest święto dla Yahuah. I wstali wcześnie [H7925 = wczesnym rankiem] dnia jutrzejszego [H4283 = następnego dnia], i złożyli ofiary całopalne, i przynieśli ofiary pokojowe; lud zaś zasiadł do jedzenia i picia, i wstał, aby się bawić”

Aaron obudził się na jutrzenkę H4283 [następnego dnia], czyli wczesnym rankiem!

Zwróćmy uwagę na następującą relację z Księgi Rodzaju: “Tej nocy więc sprawili, że ich ojciec pił wino. A pierworodna weszła i położyła się ze swoim ojcem, a on nie wiedział, kiedy się położyła ani kiedy wstała. I stało się następnego dnia, że pierworodna powiedziała do młodszej: “Widzisz, zeszłej nocy leżałam z moim ojcem. Dajmy mu pić wino także dziś wieczorem, a ty wejdź i połóż się z nim, abyśmy zachowali potomstwo naszego ojca” (Rdz 19,33-34).

Te dwa wersety pokazują, że noc poprzedzająca poranek, czyli “zeszła noc“, była zaliczana do dnia poprzedniego i nie była częścią nowego dnia, który zaczynał się rano! Gdyby dzień zaczynał się wieczorem, nie byłoby czegoś takiego jak ZESZŁA NOC!

Kolejny dowód na to, że świt rozpoczyna dzień, widzimy w instrukcjach dotyczących Paschy.

Exodus 12: “I przemówił Yahuah do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej, mówiąc: Ten miesiąc będzie dla was początkiem miesięcy: będzie dla was pierwszym miesiącem roku. Mówcie do całego zgromadzenia Izraelskiego, mówiąc: Dziesiątego dnia tego miesiąca weźmie każdy z nich baranka, według domu ojców swoich, baranka na domostwo: A jeźliby zaś domostwo było za małe na baranka, niech go weźmie on i bliźni jego, który jest przy domu jego, według liczby dusz; każdy według jedzenia swego będzie liczył baranka waszego. Baranek wasz będzie bez skazy, samiec z pierwszego roku; weźmiecie go z owiec albo z kóz: I zachowacie go aż do czternastego dnia tegoż miesiąca; a zabije go wieczorem całe zgromadzenie ludu Izraelskiego. I wezmą z krwi, i oznaczą nią o dwa słupy boczne, i o odrzwia górne domów, gdzie go jeść będą. I będą jeść mięso tej nocy, pieczone w ogniu, i chleb przaśny, i z gorzkimi ziołami będą je jeść. Nie jedzcie go na surowo, ani wodą zmoczonego, ale pieczone w ogniu; głowę jego z nogami jego, i z wnętrznościami jego. I nic z niego nie zostanie do rana H1242, a to, co z niego zostanie do rana H1242, spalicie ogniem” (Wj 12,1-10).

Czternastego dnia pierwszego miesiąca przypada święto Paschy. Izraelitom kazano zabić baranka “wieczorem” (lub po południu, jak pokazano wcześniej). Następnie polecono im spożywać mięso “tej nocy” – nie następnego dnia!

Innymi słowy, Izraelici mieli zabić baranka po południu czternastego dnia i zjeść go “tej nocy“, która była liczona do czternastego (nie piętnastego), a mięso nie mieli zostawić na następny dzień.

“Jozjasz zaś obchodził Paschę dla Yahuah w Jerozolimie; i zabili Paschę czternastego dnia pierwszego miesiąca… I upiekli Paschę w ogniu według przepisu; ale inne święte ofiary wrzucili do garnków i do kotłów, i do misek, i rozdzielili je szybko między cały lud. A potem przygotowali dla siebie i dla kapłanów: ponieważ kapłani, synowie Aarona, byli zajęci składaniem ofiar całopalnych i z tłuszczu aż do nocy, dlatego Lewici przygotowali dla siebie i dla kapłanów, synów Aarona… Tak więc cała służba Yahuah została przygotowana tego samego dnia, aby zachować Paschę i złożyć ofiary całopalne na ołtarzu Yahuah, zgodnie z przykazaniem króla Jozjasza” (2 Kron. 35:1, 13-14, 16).

W powyższych wersetach jest powiedziane, że “cała służba dla Pana była przygotowana tego samego dnia“. Innymi słowy, baranka zabito, ugotowano i zjedzono 14 dnia. Zabili baranka o godzinie 15.00, następnie oczyścili go, przygotowali i ugotowali, a zjedli go po zachodzie słońca – tej samej nocy. Po zachodzie słońca był jeszcze czternasty dzień. Jak mogli zrobić to wszystko przed zachodem słońca, bo przecież inaczej ryzykowaliby zjedzenie baranka “następnego dnia” (wieczorem, jeśli to prawda), czyli piętnastego, a poza tym nie mogliby mieć resztek.

A jak czytamy wcześniej w Wj 12,10, to, co pozostało z baranka paschalnego do następnego dnia rano, należało spalić. Pamiętajmy – anioł śmierci PRZESZEDŁ (PASSED OVER) tej samej nocy. Przeszedł (Passed Over) w Święto Paschy (PASSOVER), które przypadało czternastego dnia, a nie na początku następnego dnia, czyli piętnastego!

Początek Święta Przaśników/Dzień Pojednania Yahuah wyraźnie nakazuje, aby przaśny chleb był spożywany od zachodu słońca w dniu poprzedzającym pierwszy dzień Święta Przaśników. Podobnie nakazuje On swojemu ludowi, aby trapił swoje dusze, począwszy od poprzedniego zachodu słońca.

“A piętnastego dnia tegoż miesiąca jest święto przaśników dla Yahuah: przez siedem dni musicie jeść przaśny chleb” (Kpł 23,6).

Święto przaśnego chleba rozpoczyna się piętnastego dnia pierwszego miesiąca. Jednak w innym fragmencie Pisma Świętego mówi się, że zaczynamy jeść przaśne chleby od zachodu słońca czternastego dnia, czyli dnia poprzedniego!

“W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, po zachodzie słońca, będziecie jedli chleb przaśny aż do dwudziestego pierwszego dnia miesiąca, po zachodzie słońca (pod wieczór)” (Wj 12,18).

Mamy tu wyraźne polecenie, aby zaczynać spożywanie przaśnego chleba od czternastego dnia miesiąca na wieczór, a przecież święto przaśnego chleba przypada na piętnasty dzień (Kpł 23,6).

Zwróćmy uwagę na następującą instrukcję dotyczącą Dnia Pojednania: “Także dziesiątego dnia tego siódmego miesiąca będzie dzień pojednania; będzie to dla was święte zgromadzenie; i będziecie trapić dusze swoje, i ofiarować Yahuah ofiarę palną.” (Kpł 23:27).

Powiedziano nam wyraźnie, że Dzień Pojednania ma być obchodzony dziesiątego dnia siódmego miesiąca, a jednak w następnym fragmencie Pisma Świętego napomniano nas, abyśmy trapili nasze dusze od zachodu słońca dziewiątego dnia siódmego miesiąca:

“Będzie wam szabat odpocznienia i będziecie trapić dusze wasze; dziewiątego dnia miesiąca po zachodzie słońca, od wieczora aż do wieczora, będziecie obchodzić szabat wasz.” (Kpł 23,32).

Wiele osób używa powyższych fragmentów Pisma Świętego jako dowodu na to, że dzień zaczyna się o zachodzie i kończy o zachodzie słońca, jednak myśląca osoba zrozumie, że te fragmenty w rzeczywistości dowodzą, iż dzień zaczyna się o wschodzie słońca!

Proszę zrozumieć: W Księdze Kapłańskiej 23:6 Yahuah wyraźnie stwierdza, że pierwszy dzień Święta Przaśników przypada na piętnasty dzień pierwszego miesiąca. W Kpł 23,7 mówi On wyraźnie, że Dzień Pojednania przypada na dziesiąty dzień siódmego miesiąca.
Fakt, że Bóg mówi nam, abyśmy zaczęli jeść przaśny chleb od zachodu słońca przed pierwszym dniem Święta Przaśników i abyśmy pościli od zachodu słońca dnia poprzedzającego Dzień Pojednania, wskazuje na to, że dzień zaczyna się o wschodzie słońca, w przeciwnym razie nie byłoby potrzeby, aby kazał nam zacząć je dzień wcześniej! Gdyby dzień zaczynał się o zachodzie słońca, polecenie brzmiałoby po prostu, aby Dzień Pojednania obchodzić 10 dnia. Nie byłoby potrzeby podkreślania, że zaczyna się on wieczorem… 9-go!

Interesujące jest to, że Yahuah nie mówi nam, abyśmy rozpoczynali jakiekolwiek inne święta od zachodu słońca w dniu poprzedzającym święto! Co ciekawe, Święto Przaśników i Dzień Pojednania to jedyne dwa święta, które mają szczególny związek z jedzeniem! Najwyraźniej Yahuah chce, abyśmy jedli przaśny chleb na 12 godzin przed rozpoczęciem Święta.

Ugruntowuje to fakt, że musimy zacząć wykonywać naszą część planu Yahuah, jedząc przaśny chleb – duchowo oznaczający przyobleczenie się w Chrystusa, aby usunąć grzech – natychmiast po tym, jak nasz Zbawiciel złożył siebie w ofierze przez śmierć.
Święto Przaśników rozpoczyna się następnego dnia, piętnastego (Kpł 23,6).

Podobnie w przypadku Dnia Pojednania, Yahuah chce, abyśmy trapili nasze dusze już w przeddzień Święta, abyśmy mogli przygotować nasze ciała na Dzień Pojednania, wchodząc w Święto z duszą już utrapioną. Nakazuje nam rozpocząć post od zachodu słońca 9 dnia, aby oczywiście uczynić Dzień Pojednania fizycznie i duchowo skutecznym.

Dowody historyczne

Oto kilka dowodów historycznych, które potwierdzają biblijny truizm, że dzień zaczyna się o wschodzie słońca:
“Znaczenie słowa “dzień“: W Biblii – pora światła (Rdz 1,5), trwająca od świtu (dosłownie “wschodu poranka”) do pojawienia się gwiazd“ (Jewish Encyclopedia, str. 475).

“Aby zapobiec profanacji szabatu, Żydzi dodali do szabatu godziny późnego piątkowego popołudnia“
(The Jewish Festivals: History & Observance, s. 13).

[Uwaga: Żydzi zmienili konfigurację dnia i dodali do niego czas między zachodem a wschodem słońca. Nie jest to biblijne, lecz stanowi podejście faryzejskie]!

“Jeśli przyjrzymy się istotom dnia odpoczynku i refleksji, która ma orientację religijną, można uzasadnić przesunięcie kultu szabatu na piątek wieczorem, celebracja czuwania/nocnej warty została przeniesiona z powrotem na wigilię święta już w średniowieczu…”
(Judaism: Between Yesterday and Tomorrow, s. 518).

“…święty dzień odpoczynku siódmego dnia (szabat). Dni były liczone od rana do rana…”
(New Catholic Encyclopedia, Vol. 11, pg. 1068).

“Po panowaniu króla Jozjasza (ok. 640-609), a zwłaszcza po wygnaniu babilońskim, w kalendarzu izraelskim zaszło wiele znaczących i trwałych zmian, które świadczą o tym, że Żydzi stopniowo przejmowali ówczesny kalendarz babiloński… Dzień jednak liczono od wieczora do wieczora, po modzie babilońskiej….”.
(New Catholic Encyclopedia, Vol. 11, sekcja zatytułowana “Later Jewish Calendar”).

“…wkrótce po rozpoczęciu okresu greckiego [236 p.n.e.] nastąpiła zmiana w sposobie liczenia dnia, od wieczora do wieczora, a nie jak dawniej od rana do rana…”.
(The Calendars of Ancient Israel, s. 146).

Logika:

Yahuah jest logiczny. Użyjmy logiki, aby zrozumieć, czy to, co zostało powiedziane, jest rzeczywiście poprawne i biblijnie dokładne.
Czy ma logiczny sens, aby dzień zaczynał się o zachodzie słońca, kiedy człowiek kończy swoją codzienną pracę?
Czy ma logiczny sens to, że nowy dzień ma się zaczynać w czasie, gdy człowiek jest wyczerpany swoją codzienną pracą?
Czy ma sens, aby dzień zaczynał się w nocy, po tym, jak dzień już wygasł?

Noc jest czasem snu: Czy ma to sens, aby nowy, świeży dzień zaczynał się wtedy, gdy człowiek i całe stworzenie idzie spać?
Absolutnie nie!

Z drugiej strony, czyż nie ma większego sensu, aby dzień zaczynał się o wschodzie słońca, który jest czasem codziennego nowego początku? Czy nie jest bardziej sensowne, aby dzień zaczynał się o wschodzie słońca, kiedy większość form życia na ziemi budzi się, aby rozpocząć nowy, jasny dzień? Absolutnie!

Jaki jest biblijny dowód na istnienie dnia od północy do północy lub od zachodu do zachodu słońca? Nie ma żadnego!
Jasne dowody biblijne wskazują na to, że dzień zaczyna się o świcie lub wschodzie słońca.

Wszystkie słowniki, które widzieliśmy, podają, że jutro oznacza dzień następujący po dzisiejszym…
Nigdy nie spotykamy się z określeniem, że jutro to jest “później tego samego dnia“, ale pozwólmy Biblii powiedzieć nam, jak definiować jutro.

Exo 16:23 “I rzekł do nich: To jest to, co powiedział Yahuah: Jutro (To Morrow) jest odpoczynek świętego szabatu dla Yahuah: upieczcie to, co upieczecie dzisiaj (To Day), i wypieczcie to, co wypieczecie, a to, co pozostanie, odłóżcie dla siebie, i zachowajcie do rana.”

Widzimy tu, że jutro jest szabat, przygotujcie dzisiaj (6 dnia), a będzie to zachowane do rana. Jeśli przeczytasz poprzednie wersety, dowiesz się również, że manna zebrana i przechowywana w pozostałe dni pracy gniła i obrastała robakami, ale szóstego dnia należało ją odłożyć do szabatu, a będzie zachowana! I powiedziano nam, żeby odkładać ją do rana, bo właśnie wtedy zaczyna się dzień szabatu.

(1Sa 11:10-11) Rzekli więc mężowie z Jabesz: Jutro wyjdziemy do was, a wy uczynicie z nami wszystko, co wam się wyda dobre. I tak się stało nazajutrz, że Saul zebrał lud w trzy grupy, które rano, w czasie porannej warty, wyruszyły pośród wojska i zabijały Ammonitów aż do upalnego dnia. I tak się stało, że ci, którzy pozostali, zostali rozproszeni, tak że nie pozostało ich dwóch razem.

A oto inna oś czasu, która przedstawia dzień… (1Sa 19:10-11) “I Saul chciał przebić Dawida oszczepem aż do ściany, lecz ten wymknął się Saulowi, a on wbił oszczep w ścianę i Dawid uciekł tej nocy. Saul wysłał też posłańców do domu Dawida, aby go strzegli i zabili rano, a Michal, żona Dawida, powiedziała mu: Jeśli nie ocalisz swego życia tej nocy, jutro zostaniesz zabity.“

Dowiadujemy się o wydarzeniach tej nocy, o planie Saula, by zabić go rano, oraz o ostrzeżeniu Michała przed tym, używając słowa jutro, a jest już noc, więc mówiąc o poranku jako o jutrze a nie dzisiaj nie ma sensu, chyba że dzień jutrzejszy zaczyna się rano.

Innym aspektem, na który warto zwrócić uwagę, jest godzina w ciągu dnia. Kiedy liczymy, zaczynamy od jednej (pierwszej godziny) na początku dnia, a kończymy na 24 godzinach w pełnym okresie dnia i nocy. Te wersety pokazują godzinę, która jest liczona, i zwracają uwagę na liczbę oraz na to, że odnoszą się do DNIA.

(Dz 2,15) “Ci bowiem nie są pijani, jak to sobie wyobrażacie, gdyż jest dopiero trzecia godzina dnia“.

(J 1, 39) “Rzekł do nich: “Chodźcie i zobaczcie”. Poszli więc i zobaczyli, gdzie się zatrzymał, i pozostali z Nim tego dnia: było to około dziesiątej godziny.”

(Dz 10,3) “Wyraźnie widział w widzeniu około dziewiątej godziny dnia posłańca Yahuah, który przyszedł do niego i powiedział mu: Korneliuszu.”

(Mt 20:5-6,12) “Wyszedłszy znów około godziny szóstej i dziewiątej, uczynił podobnie. A gdy wyszedł o jedenastej godzinie, zastał innych, którzy stali bezczynnie, i rzekł do nich: Dlaczego stoicie tu bezczynnie przez cały dzień?” “Mówiąc: Ci ostatni pracowali tylko jedną godzinę, a wy zrównaliście ich z nami, którzyśmy znosili ciężar i upał dnia“.

(Łk 23,44-45) “A była już godzina szósta i nastała ciemność nad całą ziemią aż do godziny dziewiątej. I zaciemniło się słońce, a zasłona Przybytku rozdarła się na dwoje.”

To, że słońce pociemniało w powyższym fragmencie Pisma Świętego pokazuje, że typowo świeciłoby ono w tym czasie dnia…. dziewiątej godziny. (I to nie dziewiątej rano, ale dziewiątej godziny od świtu/wschodu)

Informacje podane nam powyżej mówią nam, że pierwsze 12 godzin to godziny Światła, dnia.
Godzina pierwsza to początek dnia o wschodzie słońca, a dwunasta to koniec okresu światła dziennego.

(J 11, 9) “Yahusza odpowiedział: Czy nie ma dwunastu godzin w ciągu dnia? Jeśli ktoś chodzi we dnie, nie potyka się, bo widzi światło tego świata.”

Co można potraktować jako metaforę, że nasz Mesjasz jest światłością i odnosi się do dnia, który ma światło i w nim nie potyka się człowiek. Dlaczego nasz Yahuah Elohim miałby rozpoczynać dzień w ciemności, skoro On i nasz Mesjasz są obrazem ŚWIATŁA!

HalleluYah, Ojciec Świateł (Określenie również z Henocha), rozpoczyna swój dzień od Światła!

Źródło i Artykuł Oryginalnie w Języku Angielskim należy do TheScriptualCalendar.
Tłumaczenie i Redakcja: Viktor V. (Kościół Ducha Świętego)