1. Biblijna obrona urzędu starszych

– Barnaba i Saul złożyli ofiarę zebraną dla ubogich w Judei na ręce starszych (Dz. Ap. 11:30).

– Starsi w Jerozolimie zebrali się razem z dwunastoma apostołami, aby rozważyć problem doktrynalny (Dz. Ap. 15:2.6).

– Biblia nakazuje zarządzenie kościołem przez grono starszych w zborach w Derbe, Listrze, Ikonium, Antiochii (Dz. Ap. 14:23), w zborze w Efezie (Dz. Ap. 20:17; 1 Tm 3:17; 5:17-25), Filippi (Flp 1:1), w zborach na Krecie (Tyt 1:5) oraz według listu Piotra, w zborach w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii (1 Pt 1:1; 5:1)

– Zarówno apostoł Paweł, jak i Piotr zwracają się bezpośrednio do starszych zboru, nakazując im przewodzenie i doglądanie lokalnych zgromadzeń (Dz. Ap. 20:28; 1 Pt 5:1-2).

– Zarówno na początku, jak i pod koniec swojej służby, Paweł ustanawiał wielu starszych, by troszczyli się o zbory, które on założył (Dz. Ap. 14:23; Tyt 1:5). Z treści Tyt 1:5 wynika, że starsi są niezbędni w zborze.

– Paweł stwierdza, że starsi są szafarzami, czyli administratorami zboru (Tyt 1:7).

– Starsi są biskupami, czyli zarządcami zboru (Dz. Ap. 20:28; Flp 1:1).

– Ustanowił ich Duch Święty (Dz. Ap. 20:28).

– Piotr napomina starszych, aby nie nadużywali swej władzy (1 Pt 5:3).

– Starsi opiekują się Kościołem Bożym (1 Tm 3:5)

2. Zasada wielości

– Przez nakładanie rąk wyznaczyli starszych (Dz. Ap. 14:23)

– Paweł wezwał starszych (Dz. Ap. 20:17.28-29)

– Chory niech przywoła starszych zboru (Jk 5.14)

– Powodzenie i zwycięstwo jest tam, gdzie wielu doradców (Prz 11:14; 15:22; 24:6), nie zaś władza w ręku jednej osoby

3. Podział w Radzie Starszych: starsi nauczający (pasterze) i starsi zarządzający

– Kapłani powołani wedle odrębnych przepisów dotyczących lewitów (Pwt 18:2.5; Lb 3:5-13; 6:22-27; Ps 132:9.16; Jer 26:7).

– Starsi wyłonieni spośród ludu Bożego (Wj 3:16.18; 18:3; 19:7; 24:1-11; Kpł 4:13-15; Pwt 21:1-9; 1 Sm 8:4; 2 Sm 5:3; 1 Krl 20:7-8)

– Lewici i starsi wspólnie tworzyli Radę (Dz. Ap. 4:23; 6:12; 23:14; 25:15).

– Dar zarządzania i bycia przełożonym odróżniony od nauczania (Rzym 12:7-8)

– Dar kierowania odróżniony od nauczania (1 Kor 12:28)

– Każdy pasterz jest starszym, lecz nie każdy starszy jest pastorem. Nie wszyscy starsi muszą publicznie nauczać (1 Tm 5:17)

– Apostoł Piotr był starszym, lecz nie każdy starszy był apostołem (1 Pt 5:1)

4. Odpowiedzialności pasterzy i starszych zboru:

Pasterze:

– Wzorem lewitów są powołani jako słudzy Słowa w obu jego postaciach – Pisma Świętego i darów Ducha Świętego oraz jako nadzorcy oddawania czci (Kpł 1:5n; Ez 7:10-11.26; Neh 8:7-9, 1 Krn 13:28-32; 15:1nn; 16:4nn; 23:13; 24:19; 2 Krn 15:3; 17:8-9; Mal 2:4-9).

– Rozstrzyganie trudnych spraw wymagających dogłębnej znajomości Pisma – (Pwt 17:8-13; 21:5; 1 Krn 23:4)

– Publiczne nauczanie (1 Tm 5:17; Ef 4.11-12)

– Udzielanie odpuszczenia grzechów jak i zatrzymywania na podstawie Ducha Świętego.(Jana 20:23)

– Namaszczanie poprzez chrzest wodny i przekazywanie daru Ducha Świętego. Uzdrawianie chorych. Wypędzanie demonów. (Mt 28.19-20; 1 Kor 11.23-26)

Starsi zarządzający:

– Byli sędziami, aby rozstrzygać spory, podejmować decyzje w imieniu ludu i wymierzać sprawiedliwe kary (Pwt 25:1.7-8; 19:12; 22:13n; Joz  20: 4.6)

– Byli administratorami kodeksu cywilnego (2 Krn 19:8-11 (Lb 11:16nn, Rut 4:1-12)

– Udzielali rad (1 Sm 4:3; 8:5; 2 Sm 3:17-18; 5:3; 1 Krl 20:7-8; Ezd 5:9).

Pasterze (starsi nauczający) i starsi zarządzający:

– Wspólnie tworzyli Radę Starszych  (Dz. Ap. 15:3-6)

– Wszyscy starsi powinni być pokorni, chętni w usługiwaniu, troskliwi, okazujący miłość braterską (Mt 23:1-12; Mk 9:34-35; 10:32-45).

– Zarządzanie i duszpasterstwo (1 Pt 5:1-2; 1 Pt 1:5; Tyt 1:7)

– Nadzorcy Izraela (wspólnie lewici i starsi) – bycie przewodnikiem (Hbr 13:17)

– Wyposażanie świętych (Ef 4:11-12)

– Udzielanie porad (1 Sm 4:3; 8:5; 2 Sm 3:17-18; 5:3; 1 Krl 20:7-8; Ezd 5:9)

– Modlitwa, post – Dz. Ap. 6.4; 13:1-3; Kol 4.12

– Ochrona przez fałszywymi naukami (Dz. Ap. 10:28. Tyt 1:9-11)

– Zachęcanie upadających i dyscyplina kościelna (1 Kor 5:1-5)

– Napominanie  (2 Tm 4:2; Tyt 1:13)

– Bycie wzorem w pobożności dla owiec  (Hbr 13:7)

– Odwiedzanie chorych (Jk 5:14-15)

– Przewodzenie  (Rzym 12:8)

– Administracja  (1 Kor 12:28)

– Cechy i postawa: empatia, bycie blisko ludzi (Rzym 12:15), odwaga (1 Tes 2:11-12); pocieszanie (1 Tes 2:11-12; Ef 5:14), budowanie (Ef 4-5; Kol 3), napominanie i zachęcanie (1 Tes 2:12)

5. Kryteria bycia starszym

– Osoba, która spełnia biblijne kwalifikacje dotyczące własnego domu, charakteru, nauczania i znajomości Pisma Świętego (1 Tm 3.1-13; Tyt 1.5-9; 1 Pt 5.2-4)

– Wymagana jest pewna dojrzałość. W Biblii pojawia granica 30 lat: przykład rozpoczęcia służby lewitów, Józefa, Jahusza (4 Mj 4.1-3; 1 Krn 23.1-5; Łk 3.23)

– Chętny do uczenia się, pokorny, skory do wyznawania własnych grzechów (Łk 22:62; 1 Tm 3:6; Jk 5:16)

6. Odpowiedzialności wiernych wobec pasterza i starszych

– Miłość braterska (1 Tes 3:12)  

– Pamiętajcie o nich, naśladujcie ich wiarę (Hbr 13:7)

– Bądźcie posłuszni waszym przewodnikom  (Hbr 13:7-17)

– Darzcie uznaniem przełożonych (1 Tes 5:12)

– Dziel się dobrami z tym, który naucza (Gal 6:6)

– Podwójna cześć, zwłaszcza dla nauczających Słowa (1 Tm 5:17). Obejmuje to m.in. ofiary finansowe dziesięciny i dary.

– Módl się o pasterza i starszych (Kol 4:3)

– Starsi są darem dla ciała. Okazuj im wdzięczność (Ef 4:11-16)

– Jakub poucza wiernych, aby, gdy są chorzy, wzywali starszych zboru (Jk 5:14).

– Przeciwko starszemu nie przyjmuj skargi, chyba że jest ona oparta na zeznaniu dwóch lub trzech świadków (1 Tm 5:19)