Pan Bóg pragnie aby Jego stworzenia żyły z Nim w harmonii. Tak, jak było w ogrodzie Eden. Grzech nieposłuszeństwa zniszczył jednak ten kontakt. Bóg pamięta o ludziach i uczynił wszystko, aby mogli ponownie wrócić do takiej społeczności. Między innymi zostało to obrazowo pokazane w świętach. W tym artykule zwrócimy uwagę na jedno z trzech świąt pielgrzymich – Święto Tygodni: „będziesz obchodził Święto Tygodni na cześć Pana, Boga twego, z dobrowolnymi szczodrymi darami, jakie dawać będziesz odpowiednio do tego, jak pobłogosławił ci Pan, Bóg twój”
5 Moj.16:10.
Święto to występuje pod różnymi nazwami, po hebrajsku to Szawuot. Inna nazwa to Święto Żniw lub Święto Żniwa: „I Święta Żniw, pierwszych plonów prac twoich, z tego, coś wysiał na polu. I Święta Zbiorów z końcem roku, gdy zbierzesz plony twoje z pola” 2 Moj.23:16, oraz Dzień Pierwocin: „A w dniu pierwszych zbiorów, gdy będziecie składać Panu nową ofiarę z pokarmów, w wasze Święto Tygodnia, będziecie mieli uroczyście ogłoszone święto i nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy” 4 Moj.28:26.
ŚWIĘTO LICZENIA I OCZEKIWANIA
Było to pod pewnym względem wyjątkowe święto, ponieważ aby je obchodzić (czyli spotkać się ze swoim Stwórcą) należało dokonać pewnych obliczeń. Jest w tym zawarta bardzo ważna lekcja związana z początkiem liczenia, okresem oczekiwania oraz spotkaniem. Święto to wymagało więc pewnej wiedzy oraz czuwania.
Wytyczne tego święta opisane są w 3 Moj.23:15-17: „Od następnego dnia po sabacie, kiedyście przynieśli snop dla dokonania obrzędu potrząsania, odliczycie sobie pełnych siedem tygodni. Aż do następnego dnia po siódmym sabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę z pokarmów dla Pana. Ze swoich siedzib przyniesiecie na obrzęd potrząsania po dwa chleby, każdy z dwóch dziesiątych efy przedniej mąki. Będą one upieczone na kwasie jako pierwociny dla Pana.”
Początek liczenia to według wersetu 15 dzień przynoszenia snopa jęczmiennego celem dokonania obrzędu potrząsania przez kapłana. Z kolei werset 11 mówi, kiedy to miało mieć miejsce – „następnego dnia po sabacie”. Wcześniejsze wersety opisują święto Paschy 14 nisan oraz święto Przaśników, które trwało 7 dni i rozpoczynało się dniem świątecznym (15 nisan), czyli sabatem. Dopiero następnego dnia był dzień potrząsania snopem (16 nisan). To dzień, od którego należało odliczyć 7 pełnych tygodni i następnego, 50-tego dnia obchodzić święto SZAWUOT.
POCZĄTEK ŻNIW JĘCZMIENNYCH
Izraelici nie mogli rozpocząć żniw bez przyniesienia snopa pierwocin. Był to początek żniw jęczmiennych. Był to bardzo radosny dzień: „I będziesz obchodził Święto Tygodni na cześć Pana, Boga twego, z dobrowolnymi szczodrymi darami, jakie dawać będziesz odpowiednio do tego, jak pobłogosławił ci Pan, Bóg twój. W miejscu, które wybierze Pan, twój Bóg, na mieszkanie dla swego imienia, będziesz się weselił przed Panem, Bogiem twoim, ty i twój syn, i twoja córka, i twój sługa, i twoja służebnica oraz Lewita, który mieszka w twoich bramach, i obcy przybysz, i sierota, i wdowa, którzy są pośród was” 5 Moj.16:10-11.
Według historii narodu izraelskiego Święto Tygodni nakłada się na pewne wydarzenie w dziejach Izraela, a mianowicie otrzymanie Prawa przy górze Synaj. Wydarzenie to miało miejsce 50 dni po wyjściu z niewoli egipskiej. Bóg zawiera z Izraelem przymierze, które miało przynieść w przyszłości szczególne błogosławieństwo: „a teraz, jeżeli pilnie słuchać będziecie głosu mojego i przestrzegać mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich ludów, bo moja jest cała ziemia. A wy będziecie mi królestwem kapłańskim i narodem świętym. Takie są słowa, które powiesz synom izraelskim” 2 Moj.19:5-6.
Cóż wspólnego może być między świętem plonów i 49 dniami nemiętnej historii miłosnej?Są one głównymi elementami Święta Tygodni! Słowo Szawuot, oznacza ”tygodnie”. Bóg powiedział:
«Odliczysz sobie siedem tygodni. Gdy zacznie sierp żąć zboże, rozpoczniesz liczyć te siedem tygodni. I będziesz obchodził święto Tygodni ku czci Pana, Boga twego, z ofiarą według wspaniałomyślności twej ręki, złożoną stosownie do tego, jak ci pobłogosławi Pan, Bóg twój.» (Pwt 16:9-10)
Składane sa ofiary z jęczmienia i pszenicy, i świętowane są zbiory «siedmiu gatunków»: granatu, winogron, oliwek, kiełków pszenicy, jęczmienia, fig i daktyli. Jest to czas wdzięczności za plony ziemi. Okres ten nosi nazwę «bikurim», lub pierwszych owoców. Jest to czas, kiedy Izraelici otrzymali Torę, i zgodzili się jej przestrzegać, stając się w ten sposób narodem przymierza. Jest to również czas nowotestamentowego Ciała Chrystusa, w dzień Wylania Ducha . Nowe narodziny… Pierwsze owoce.Tradycyjnie podczas święta czyta się księge Rut, gdyż opisana w niej historia wydarzyła się w czasie zbioru jęczmienia. Szawuot natomiast obchodzony jest między zbiorem jęczmienia i pszenicy. Ponadto, ciekawą zasada święta Szawuot określa przykazanie:
«Kiedy będziecie zbierali plon waszej ziemi, nie będziecie wycinali doszczętnie skraju pola i nie będziecie zbierali do końca kłosów. Zostawisz je dla ubogiego i dla przybysza. Ja jestem Pan, Bóg wasz!» (Kpł 23:22)
Słowo Pięćdziesiątnica (Zieone Światki) pochodzi od 50-ciu dni, które są liczone od Paschy do Szawuot: siedem tygodni — to 49 dni, natomiast na 50-siąty dzień przypada samo świeto. Analogie między darowaniem Tory na górze Synaj i zstapieniem Ducha Świętego w Jerozolimie nie są przypadkowe.Oba wydarzenia znamienują, jeśli można tak się wyrazić, narodziny dwóch religii, oba są stworzone Bożą ręką. Pierwsze z nich nastapiło siedem tygodni po Święcie Paschy i wyjściuz Egiptu, drugie zaś siedem tygodni po ukrzyżowaniu i zmartwychwstaniu naszego Baranka Paschalnego, Jeszua Mesjasza. Obydwie wydarzenia sprawiły, że powstałe wówczas społeczeństwa od razu zaczęły działać.
Dziękując naszemu hojnemu Bogu
Shavuot to czas doceniania hojności Boga. Jego hojność widzimy nie tylko w siedmiu gatunkach owoców, w darowaniu Jego Słowa na Synaju, czy wylaniu Ducha Świętego na Apostolski Kościół. Obserwujemy ją również w historii Rut, gdzie możemy zobaczyć poselstwo nadchodzącego Mesjasza, hojnie oddanego światu.Nie tylko Jeszua był potomkiem bohaterów owej historii miłości z księgi Rut (król Dawid był ich wnukiem), ale sam dobór małżonków świadczy o Bożym pragnieniu odkupienia wszystkich ludzi i włączeniu ich do swojej rodziny.Boaz był Żydem, a Ruth poganką z sąsiedniego bałwochwalczego ludu Moabitów. Biblia mówi nam, jak to Rut musiała zbierać resztki urodzaju pozostawionego na polu Boaza, i przeznaczonego dla biednych i przyjezdnych, zgodnie z prawem Księgi Kapłańskiej. Od samego początku Bóg powiedział Abrahamowi, że cała ziemia będzie błogosławiona przez niego i jego potomków. Ewangelia działała już na długo przed pierwszym krzykiem nowonarodzonego Jeszua. Boże pragnienie włączenia wszystkich ludów świata wymienionych w Piśmie Świętym widzimy już w pierwszym przymierzu z Izraelem. Jest to przejaw Bożej troski o tych, którzy Go nie znają. Jednak On ich zna i kocha.
Piękny związek
Tak, jak Rut i Boaz, stali się jednym ciałem, tak Bóg chce, aby Żydzi i nie-Żydzi stali się «Jednym Nowym Człowiekiem”:
”Nie zapominajcie więc, że kiedyś byliście poganami, „nieobrzezańcami” według tych, którzy mają fizyczny znak obrzezania, że żyliście bez Chrystusa, nie należeliście do Izraela, narodu wybranego, ani nie doświadczaliście obietnic płynących z Bożego przymierza. Żyliście w tym świecie bez nadziei i bez Boga. Teraz jednak wy, niegdyś Bogu obcy, staliście się Mu bliscy dzięki przelanej krwi Chrystusa, do którego należycie. On bowiem daje nam pokój. On, przez swoją śmierć, zjednoczył Żydów i pogan, burząc dzielący ich mur wrogości i zakończył system żydowskich praw – po to, by z tych dwóch grup stworzyć jeden, nowy rodzaj człowieka i zaprowadzić pokój. Przez śmierć na krzyżu pojednał z Bogiem i jednych, i drugich, i umieścił ich w jednym ciele. Zlikwidował w ten sposób ich wzajemną wrogość. Tę wieść o pokoju przyniósł zarówno wam, obcym Bogu, jak i bliskim Mu Żydom. Bo to dzięki Chrystusowi wszyscy mamy dostęp do Boga Ojca – przez jednego Ducha.” (Ef 2:11-18)
Paweł pisał te słowa będąc w więzieniu. Został oskarżony o wprowadzenie Tymoteusza na dwory świątynne, za ścianę za którą nie wolno było wchodzic poganom. Paweł wiedział, że śmierć i zmartwychwstanie Jeszua przyniosły nowe przymierze, które wszystkim dało mozliwość zbliżyć się do Boga — zarówno Żydom, jak i poganom. Teraz jednak, dzięki krwi Jeszua, wszystkie narody ziemi mogły wchodzić w Bożą obecność.Tak jak prorokował Joel, Duch Boży został wylany na wszelkie ciało! Zarówno Żydzi i przedstawiciele innych narodów mogą być jednym, moga być razem nowym człowiekiem, pojednani ze sobą i z Bogiem. I wszyscy możemy mieć dostęp do Boga, naszego ojca, przez Ducha Świętego, udzielonego nam w dniu Pięćdziesiątnicy.Dokładnie tak samo, jak po ślubie Boaz wciąż był mężczyzną, a Rut — kobietą, wszyscy wciąż zachowujemy swoją żydowską lub nieżydowską tożsamość w Jeszua. Zamiast szarej jednorodności, Bóg kocha różnorodność — i łączy nas w niej w jedna całość.Bóg rozkazał, by na Szawuot dwa chleby skaładano na ofiarę z potrząsaniem, która symbolizuje Jego społeczność z nami — zarówno z Żydami, jak i z poganami. Jeszua powiedział w Objawieniu:
”Oto stanąłem przed drzwiami i pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będziemy razem ucztować: Ja z nim, a on ze Mną.” (Ap 3:20)Podczas świętowania, warto poświęcić trochę czasu na modlitwę o to, by Duch Boży został wylany na naród izraelski, i by Żydzi przyjęli swojego Mesjasza, a także o wspaniałą globalną rodzinę, do powstania której przyczynił się Izrael. Módlcie się o wielkie żniwo w Izraelu. Módlcie się za żniwarzy i o więcej owoców! Módlcie się, aby Izraelczycy stali się jednością z Tym, Kto ich kocha — z ich krewnym i odkupicielem — i aby stali się jednością w chwale z Jego dziećmi z innych narodów. Pięknej narzeczonej Mesjasza.
